De magie van de Wadden. We zijn in het land van de eindeloze horizonten en rechte lijnen. Een paar regendruppels vallen en donkere wolken vullen de lucht aan het begin van de avond. Het is niet het soort weer waar we op hadden gerekend nu het bijna de langste dag van het jaar is. We lopen op surfschoenen en oude gympen en dragen een korte broek. Maar van boven hebben we ons gehuld in een warme laag met daarover een regenjas. De mutsen hebben we bij de hand. Twintig minuten gelden hebben we de auto onder aan de dijk voorbij het gehucht Kleine Huisjes geparkeerd. Nadat we ons hebben omgekleed spreid Wadloopgids Jan Oome de landkaart voor ons uit. De hoogtelijnen schommelen een paar meter rond zeeniveau en de geulen en prielen liggen al lang niet allemaal meer op oude plek, maar de route wordt ons langzaam maar zeker duidelijk.
Als we over de dijk lopen zien we een flauwe grijze streep aan de einder. Het is ons einddoel van vandaag: Schiermonnikoog. Hoewel vandaag? Het is nog maar de vraag of we voor middernacht weer vaste grond onder onze voeten hebben. Vanaf het asfalt klimmen we langs een hek en lopen door de zilte graslanden. Een kudde koeien jaagt ons, onder leiding van een onstuimige stier, het Wad op. Het is ons gelijk duidelijk: dit wordt geen makkelijke tocht.
Nog geen maand geleden vroeg ik collega International Mountain Leader Jan of hij trek had om een Mirco Avontuur te gidsen. ’s Avonds met laag tij naar een Waddeneiland lopen, bivak op het eiland en ’s ochtend met het eerste lage tij weer terug over het Wad. Gelukkig was Jan wel in voor een avontuurtje en samen met collega gids Doede Wessels werd het plan gesmeed. Eind juni leek een perfecte dag: laag water 21:55 – zon onder 22:08, Laag water 10:00 – zon op 05:07.
En zo zetten we onze eerste stappen in het zuigende slik van de Waddenzee, een Unesco Wereld Erfgoed. Dit uitgestrekte gebied van water en zand is gevormd door immer aanwezige invloeden van eb en vloed en wind. Dat de mens al decennia lang grip probeert te krijgen op de natuurkrachten zien we gelijk aan de landaanwinningswerken die hier aan de Groningse kust gebouwd zijn. In de crisisjaren van de jaren dertig van de vorige eeuw werden werkelozen hier aan het werk gezet. Lange rechte rijsdammen werden met houten staken bebouwd om zo het zand in het modderige water bij vloed te laten bezinken. Een effectieve manier om het achterliggende land te beschermen. Een deel van deze landaanwinningswerken is vervallen, maar Rijkswaterstaat onderhoudt grote delen door elk jaar kerstbomen tussen de staken te steken.
We zijn nog geen drie kwartier onderweg als we het “kustdal” in lopen. Hier loopt de ondergrond langzaam af en al snel staat het zoute water tot ons middel. Jan loopt voorop en peilt met zijn houten stok de diepte. Door de sterke noordwesten wind staat het water vanavond 35 centimeter hoger dan verwacht. De rugzakken hangen al half in het water en we houden onze adem in. Gaat het lukken? Stap voor stap lopen we verder en net als we denken dat het water te diep is, loopt de zanderige grond onder onze voeten weer iets omhoog. Eenmaal weer uit het frisse water peilt Jan de route met het kompas. We kunnen de boeien die de geulen markeren nog zien, hoewel het immense land langzaam in duisternis wordt gehuld. Ons eerste grote obstakel hebben we gehad, en er zijn nog twee beslissende geulen te gaan. Op een waterdicht notitieboekje staan de te overbruggen afstanden en de uiterste tijden dat we door de verschillende geulen moeten zijn. Het boekje verdwijnt weer in de jas en snel lopen we weer door terwijl een eenzame lepelaar voor ons op vliegt.
Als schimmen lopen we over de drooggevallen zeebodem. De maan probeert door het dichte wolkendek te prikken. We turen de duisternis in en de vuurtoren van Schiermonnikoog flitst in de verte vier keer achter elkaar. We zijn de geulen met illustere namen als Lutje Wad en de Eilander Balg zonder problemen door gestoken en hierdoor is de tijdsdruk een beetje minder geworden. Het laatste uur lopen we parallel aan de kwelder van Schier naar het westen. Buiten het broedseizoen zouden we nu rechtstreeks naar het eiland kunnen lopen en via de Kobbeduinen door kunnen steken naar de Noordzee. Het water in de oostelijke uitlopers van Schildknopen, Brakzandstergat en Spruttel staat nog laag, hoewel het al anderhalf uur na laag water is. De ondergrond is heerlijk hard en langzaam maar zeker komen de lichten van de aanlegpier van Schiermonnikoog dichterbij
Een half uur na middernacht stappen het Wad af en hebben weer gras onder onze voeten. Twintig meter verder ploffen we uitgeteld neer op de Waddendijk en graaien in onze rugzakken op zoek naar eten en drinken: Stukken worst, trailmix, choco, thee en bouillon. Wat heerlijk na al dat geploeter door de drek en de druk van de afgelopen uren om door te moeten lopen. We blijven niet te lang zitten en hijsen de rugzakken weer op en lopen over het fietspad naar het oosten. Als we bovenop de dijk staan zien we dat het eiland in een diepe slaap is verzonken. Ook voor ons wordt het de hoogste tijd een slaapplek te vinden. Al snel lopen we de Kobbeduinen in en een klein stukje van het pad af vinden we een geschikte plek voor ons bivak. Doede fabriceert een afdakje van zijn tarp, Jan en ik kruipen in een bivakzak. Met het ruizen van de Noordzee in de verte achter de duinen vallen we om twee uur in slaap.
Het is licht als we onze ogen weer open doen. Half zeven in de ochtend en de hoogste tijd voor een ontbijt. We zetten een kop koffie en eten boterhammen en snacks. Onze uitrusting bergen we waterdicht op in de rugzakken, we trekken onze natte schoenen aan en een uur later zijn we weer op weg naar het Wad. In gedachten verzonken lopen we over het fietspad de Kobbeduinen uit. Vele vogels maken dankbaar gebruik van het drooggevallen wad en zijn al weer druk aan het foerageren. De wulp met zijn prachtige lange kromme snavel, een drukke tureluur landt met zijn fel rode poten op een paaltje en het gekrijs van de kleine mantelmeeuw voert de boventoon. Voor ons strekt het Wad zich uit, en met een lichte aarzeling beginnen we aan de terugtocht. Het eerste uur is de zanderige ondergrond hard, en kunnen we heerlijk doorlopen. In de vroege Middeleeuwen zag het er hier heel anders uit. De zeespiegel was een stuk lager en wat wij nu als de Waddenzee kennen was destijds een uitgestrekt kwelder landschap waar het vee stond te grazen.
We hebben geluk: het water staat vandaag een stuk lager dan gisteravond, en in het zwakke zonlicht ziet de wereld er om ons heen heel anders uit dan in de duisternis. We nemen een iets andere route waardoor we enkele keren door lange stukken zuigend slik moeten lopen. Het is uiterst vermoeiend maar we genieten volop, want we hebben het Wad voor ons zelf. Om ons heen vliegen de bergeenden, lepelaars en eidereenden. Op de hogere zandbanken vinden we mosselbanken en Japanse oesters. Na vier uur ploeteren komt het vaste land weer dichterbij. Met het zwarte modder tot aan onze knieën komen we ook door de laatste strook diep slik. We lopen omhoog de dijk op, en bovenaan kijken we nog één keer achterom naar het Wad. Schiermonnikoog is nog net zichtbaar. Wat een machtig gebied is dit, het grootste en meest dynamische natuurgebied in Nederland. In de sloot achter de dijk wassen we onze benen en schoenen schoon. Aan het begin van de middag, 17 uur nadat we vertrokken, zijn we terug bij de auto. We doen ons tegoed aan eten en drinken. De kleding en schoenen gaan in een plasticzak, de natte en zanderige restanten van een geweldig Micro Avontuur.
Drie dagen op de grens van land en zee
360º Explore micro avontuur
Naar aanleiding van dit gave Micro Avontuur heeft 360º Explore een drie-daags Wadden Micro Avontuur ontwikkeld; “Drie dagen op de grens van land en zee”
Op avontuur in Nederland. De Wadden zijn een uniek ecosysteem en we gaan hier drie dagen op ontdekkingstocht. Met een ervaren Wadloopgids steken we de zuigende vlakte over van de dijk bij “Kleine Huisjes” naar Schiermonnikoog. Het is een prachtige en pittige oversteek waarbij we vele wadvogels kunnen zien. Op Schier maken we een geweldige dagwandeling met onze eigen 360º Explore natuurgids. We verblijven in comfortabele safari tenten. Dit is Nederland op z’n mooist.
Het drukke Nederland heeft nog veel natuurschoon te bieden. Tijdens dit Micro Avontuur dwalen we drie dagen door het meest dynamische natuurgebied van ons land, de Wadden. Met een ervaren Wadloopgids en onze natuurgids maken we de gave oversteek van het vasteland naar Schiemonnikoog. Hier voel je het ritme van de getijden, en de overweldigende schoonheid van het Wad. Schier is één van de kleinste Waddeneilanden, en de rust is oorverdovend. Hier hoor je enkel het ruisen van de zee en de duizenden broedvogels die hier rondvliegen. We zwerven over het eiland, op zoek naar de kleine wonderen van de natuur en we slapen in fraaie safari tenten. Tijdens dit weekend ben je even helemaal los van de dagelijkse beslommeringen en staat genieten voorop.
Bioloog en herborist Clara Wilken neemt je op deze reis graag mee de natuur in om te genieten van zowel de grootse vergezichten als de kleine details waar je anders zo voorbij zou lopen.
Het Nederlands GearLimits maakte deze fraaie doco over onze Micro Avonturier en 360º Explore gids Jeffry op Terschelling, een ander Wadden eiland. Bekijk deze prachtige video en geniet van de natuurschoon van de Wadden!
27 – 29 september 2019