Zomervakantie 2022. Mijn man en ik maken een huttentocht door het Val d’Ayas. Dit zijdal van het Val d’Aosta loopt geleidelijk omhoog tot aan de voet van de hoge, vergletsjerde toppen van de Monte Rosa. We bewandelen meerdere toppen aan weerszijden van het dal. Daarvan zijn er hier genoeg, en vele daarvan zelfs hoger dan drieduizend meter. Bijna overal vinden we een madonna, rozenkransen, steenbokken en een weergaloos uitzicht. Liep jij al eens over een paadje over een twee kilometer lange graat? Bezaaid met Edelweiss? Met zicht op Matterhorn en Monte Rosa?
Drie weken later. Manlief is naar huis, ik blijf nog even omdat ik binnenkort een tocht mag gidsen hier in de buurt. In het boekenwinkeltje van Champoluc raak ik in gesprek met de eigenaresse. Ik ben op zoek naar een leesboek in het Italiaans, om mijn taalkennis verder aan te scherpen. Aarzelend draal ik door de winkel. Hier, zegt ze, neem deze, dit is geen vertaling naar het Italiaans, maar in het allermooiste Italiaans geschreven. Én, zegt ze, het verhaal speelt zich af in dit dal. Bovendien is er een film van gemaakt; de filmcrew is hier een jaar lang bezig geweest met de opnames, de Belgische regisseurs heb ik meermalen in mijn winkel mogen begroeten.
Le Otto Montagne. De Acht Bergen. Paolo Cognetti. Wat een toeval! Dit boek is mij al meerdere keren aangeraden door vrienden, nog niet eerder had ik de tijd om het te lezen. Al snel raak ik gefascineerd, niet alleen door het verhaal, maar ook voel ik de drang om die plekken te vinden. ’s Avonds hang ik over de kaart, speurend naar de plekken waar ik over lees. Grana kan ik nergens vinden, of zou het Graine zijn, dat staat wel op de kaart, en kan ik vanaf de camping te voet bereiken.
De volgende dag loop ik vanuit het dal omhoog, langs de rivier, ik passeer een oud aquaduct, bezoek een oude ruïne op een heuveltop, dan nader ik het dorpje. Graine staat er op het bord, en daaronder, in kleine letters, Grana. Gaaf. Ik bekijk het dorpje, met oude huisjes en stallen, deels vervallen. Ik maak een praatje met de inwoners, mag zelfs een appartementje bekijken om een week te huren.
Vorige week zag ik dan eindelijk de film. Een feest van herkenning, het was er allemaal, het huis met de trappen, de stal waar de koeien in stonden, de alm van Bruno, de bergen, de meren, het uitzicht richting de bergen van de Mont Avic en de grote ruïne op de heuveltop. Het dialect ook: larès, sendèr. De top van de Becca di Nana 3010m; het herdenkingsmonument zorgvuldig buiten beeld gehouden. Detail in de film: het naambord van het dorp is afgeplakt met alleen de tekst ‘Grana’.
Ga op reis: Beleef De Acht Bergen tijdens jouw bergtrektocht
De vaderfiguur uit de roman was een bergbeklimmer. In de film zie je een wandelkaart met de ingekleurde routes die hij nam. Inmiddels wil ook ik mijn verzameling wandeltoppen in dit dal compleet maken, afmaken waar ik met mijn man aan begonnen ben. Net als die vader. Dus ga ik aan de slag. Weerbericht check, hutten reserveren, lopen, lopen, lopen. Systematisch streep ik ze af op mijn eigen kaart. Hoewel, dat gaat tegenwoordig vanzelf, de kleurtjes van Garmin maken van mijn digitale kaart al snel een kerstboom.
Prachtige avonturen, oneindig mooie plekken. Meertjes in alle kleuren die je kunt bedenken. Contrasten tussen larixbossen, steenwoestenij en koude gletsjers. Ik hoor de stilte van de bergen. Hoewel, zo stil zijn ze niet; in mijn eentje zittend op een top hoog boven het dal, hoor ik niets dan het ruisen van de wind en het schuimen van de grote gletsjerbeken ver beneden mij. De roep van een arend. Oog in oog met een bok. Ik voel me nietig en tegelijkertijd innig verbonden met de natuur.
De Acht Bergen staan in een cirkel, om de hoogste berg. De vraag waar het in het boek om draait, is waar je het meest van leert: het hoogste te hebben, of van het begaan van de weg via de acht bergen er omheen. Bruno heeft ‘het hoogste’, Pietro begaat een weg vol ups en downs. En ik? Tja, over ups en downs kan ik een boek vol schrijven. Zeker is dat voor mij de hoogste van de wandelbergen in dit dal op de bucketlist blijft staan. De Gran Tournalin bekijk ik vanaf de top van de Petit Tournalin. Uitdagend wandelterrein, echt iets voor mij, dat zeker, maar hier en nu voel ik me te kwetsbaar in mijn eentje. Ik doe het niet. Ik ga voor de Acht. In retrospect dan. Acht Bergen van meer dan drieduizend meter hoog. Toeval bestaat niet.
- Testa Grigia 3314m
- Monte Pinter 3132m
- Corno Vitello 3057m
- Corno Bussola 3023m
- Becca di Nana 3010m
- Petit Tournalin 3207m
- Becca di Trecaré 3032m
- Monte Roisetta 3334m
