We starten met wandelen vanuit een hooggelegen dorpje achterin het Valmalenco, aan de voet van de prachtige Monte Disgrazia. Een verborgen meer en een verlaten voormalig gletsjerdal doen ons meteen alledag vergeten. De berghut ligt heel idyllisch in een open larixbos met een prachtig uitzicht. Geologisch is het ook een bijzonder gebied, de gids wil daar graag wat over vertellen!

We wandelen de volstrekte eenzaamheid in en vervolgen onze route door imposant, ruig hoog-alpien terrein, met aan het einde van de dag gelukkig altijd weer een hut waar het qua sfeer en culinair goed toeven is, en de meeste hutten hebben tegenwoordig ook douches. Soms klauteren we een stukje over blokken net zoals de steenbokken die ons daarbij nauwlettend in de gaten houden.

Op dag 4 is de tocht naar de volgende hut wat korter, maar hebben we in de middag de mogelijkheid om letterlijk de gletsjerwereld in te wandelen via het glaciologische pad Luigi Marson. Hier vindt je wel meer mensen, maar dat is begrijpelijk, ook wij willen zien hoe er een brok afbreekt van de gletsjer en in het meer eronder plonst!

Dan verplaatsen we ons weer in volkomen eenzaamheid over een vergeten paadje hoog boven het Val Poschiavino. Hier lijkt het alsof de tijd duizenden jaren heeft stilgestaan. Onderlangs de Piz Scalino, de Matterhorn van het Valmalenco komen we weer terug waar onze prachtige reis begon.